gast-en-boek

(poë) Zie ! mijn stoel                                           obs De Weiert in Odoorn

Projectweek poëzie.

Op 29 april heb ik een gastenboek naar het stoelenbos gebracht. Het gastenboek kun je vinden in de groene brievenbus. De brievenbus kun je vinden onder de skippybal. Tot nu toe zijn er veertien stukken in geschreven: gedichten, complimenten, namen.
De stoelen zijn nu verspreid over een groter gebied. Van welke kant je de brink nu nadert maakt niet uit, je kunt niet om de stoelen heen.

De kinderen van groep 1 en 2 hebben hulp gehad bij het maken van hun gedicht.
Verschillende ouders hielpen mee. Een ouder had met een kleuter een gesprek over de foto die het kind bij zich had. De woorden en zinnen hebben de ouders vervolgens gebruikt om er een gedicht over te schrijven.
Zo had Stijn (groep 2) een foto bij zich van het pleintje waar hij woont Hij vertelde vol vuur over zijn mountainbike. Onderstaande gedicht kun je nu vinden in het stoelenbos in Odoorn:

op mijn mountainbike
vol zilver en grijs
cross ik in het rond
doen we een race
en soms, heel soms
win ik wel een mooie prijs

op mijn mountainbike
race ik rond het veld
de wind gaat langs me
dan ga ik heel erg snel
en kom ik over de streep
ben ik een echte held

op mijn mountainbike
cross ik door de straat
race ik in het rond
met de wind in de rug
van ’s morgens vroeg
tot ’s avonds laat


Stijn

Oh ja. Het stoelenbos is een perfecte plek voor een goed gesprek!

meer foto's:

http://www.obs-deweiert.nl/

eerdere berichten over het stoelenbos project:

http://leesrijk.blogspot.com/2012/04/stoelenberg.html

http://leesrijk.blogspot.com/2012/04/poe-zie-mijn-stoel.html  

http://leesrijk.blogspot.com/2012/04/stoelenbos.html 

http://leesrijk.blogspot.com/2012/04/de-skippybal-in-het-stoelenbos.html

De skippybal in het stoelenbos

(poë) Zie ! mijn stoel                                           obs De Weiert in Odoorn

Projectweek poëzie.

Vanmorgen heb ik een skippybal naar het stoelenbos gebracht. Daar hangt hij nu, als wiegende verteller.
Vanmorgen sprak ik met een dame (uit Klijndijk) die op zoek was naar informatie over het stoelenbos.
In telegramstijl vertelde ik haar wat er te zien was:
kinderen maakten een gedicht * over hun favoriete plek * gedicht en foto gekoppeld aan een stoel * 180 stoelen in het bos * de maand mei * obs de Weiert * Odoorn * (poë) Zie! mijn stoel...
Dezelfde informatie staat nu ook op de skippybal, met een verwijzing naar de website van de school: http://www.obs-deweiert.nl/ en naar dit blog.

Oh ja, de mevrouw uit Klijndijk stond stil tegen over me, keek me aan en zei:

'Dit is het he? Laat de kinderen maar hun gang gaan met gekke dingen. Dan komt het wel goed.'

eerdere berichten over het stoelenbos project:

http://leesrijk.blogspot.com/2012/04/stoelenberg.html

http://leesrijk.blogspot.com/2012/04/poe-zie-mijn-stoel.html  

http://leesrijk.blogspot.com/2012/04/stoelenbos.html 

 

stoelenbos

(poë) Zie ! mijn stoel                                           obs De Weiert in Odoorn

Projectweek poëzie.

Vrijdag 27 april was het zo ver.
180 kinderen brachten hun gedicht naar de centrale plek in het mooie dorp Odoorn.
Allemaal hadden ze hun eigen gedicht geschreven over hun favoriete plek. Bij huis, op vakantie, in het dorp....
De gedichten zijn, samen met een foto van die favoriete plek, vastgebonden aan een stoel.
Een stoel?
Ja, een stoel...En die stoel bracht elk kind naar de Boshof, een eikenrijke brink.
Het werd een bonte stoet van stoelen, gedragen door de kinderen en hun ouders.
De stoelen vormen nu een stoelenbos, een poëtisch kunstproject. Ook het dagblad van het noorden besteedde er aandacht aan. (zie foto)
En nu?
De stoelen, de foto's en de gedichten zijn in de meimaand te bewonderen.
En... rond 4 mei willen we vrijheidsgedichten van de kinderen uit de bovenbouw aan de stoelen koppelen en die rond het oorlogsmonument neerzetten!
Kom langs en geniet!
En... schuif je eigen stoel (met jouw gedicht) aan...
Doen! 

eerdere berichten over het stoelenbos project:

http://leesrijk.blogspot.com/2012/04/stoelenberg.html

http://leesrijk.blogspot.com/2012/04/poe-zie-mijn-stoel.html

het stoelenbos

stoelenberg

(poë) Zie ! mijn stoel                                           obs De Weiert in Odoorn

Projectweek poëzie.

Op 23 april werd het poëtische project geopend door burgemeester Marco Out van de gemeente Borger Odoorn.
Hij had een gedicht geschreven en voorgedragen over zijn favoriete plek: het schapenpark. 
Vervolgens haalde hij een stoel van de stoelenberg en gaf deze aan Kenny uit groep 8.

En nu?
In elke klas is aandacht voor poëzie: elfjes, rondelen, haiku's, rijmdichten, vrij vers... alles komt aan bod. 
Elk kind heeft uit de stoelenberg een stoel gekregen 
Aan elke stoel wordt een gedicht van een kind en een foto met daarop zijn favoriete plek gekoppeld.

Het eindresultaat (een poëtisch stoelenwoud) is vanaf aanstaande donderdag een maand lang te bewonderen in het centrum van het dorp Odoorn:

De stoelenberg aan het begin van het project.

Eerdere publicatie over dit onderwerp:
http://leesrijk.blogspot.com/2012/04/poe-zie-mijn-stoel.html

(poë ) Zie ! mijn stoel

(poë ) Zie ! mijn stoel                                           obs De Weiert in Odoorn

Projectweek poëzie.

Hou dit blog in de gaten voor meer informatie!
                                                      
Wat we gaan doen…

Een projectweek over poëzie in de week van 23 tot en met 27 april 2012
Alle 180 kinderen van obs ‘De Weiert’ in Odoorn krijgen een stoel… in ruil voor een gedicht.

We werken toe naar een kunstproject.
De 180 stoelen krijgen op 26 april allemaal een plek op de centrale brink van het dorp, onder de bomen van ‘de Boshof’.
Er ontstaat een woud van stoelen waar de toeschouwer rust vindt.
Aan elke stoel is een gedicht van een kind en een foto met daarop zijn favoriete plek gekoppeld.
Elk kind heeft een foto mee genomen naar school met daarop zijn favoriete plek: in het dorp, in de achtertuin, in de speeltuin, in het weiland,…
Bij de foto schrijft het kind een gedicht.

Eindresultaat:
Een poëtisch stoelenwoud dat de hele maand mei te bewonderen is.

Waar het ons om gaat:
Aanleren van vaardigheden: soorten gedichten; gevoel verwoorden; 

kunstzinnige vorming; creatief schrijven; vorm en inhoud

Daarnaast: uitstijgen boven jezelf ( vergroten van gevoelens van eigenwaarde);

poëzie schrijven voor de wereld; aansluiten bij leefwereld en belevingswereld van elk kind;

bizoender project (zo bijzonder dat je het zou willen kussen); gerichte aandacht richten op de versmelting van kunst en cultuur; enthousiasme; verbinden van ‘het aanleren van schoolse vaardigheden’ en ‘het toepassen van de aangeleerde vaardigheden’; durf; lef; ouderbetrokkenheid; hoge verwachtingen;…

Tijdens de projectweek ontdekken we (kinderen, ouders, leerkrachten, dorpsbewoners) de dichter in onszelf en ontdekken we de directe omgeving.

doelen:

Ik maak gedichten.
Ik weet wat gedichten zijn.
Ik weet wat poëzie is.
Ik laat aan iedereen zien wat ik heb geleerd.
Ik betrek mijn ouders en alle dorpsbewoners bij het project.
Ik laat aan de hele wereld zien hoe belangrijk het is om stil te staan bij wie je bent en wat je kunt.
Ik laat zien wat ik kan.

Aanstaande maandag 23 april wordt het project geopend door burgemeester Marco Out van de gemeente Borger Odoorn, ’s morgens om 11 uur.
Tip van de sluier: Vanaf een stoelenberg kijken maakt dat je meer ziet.
Op donderdagmiddag 26 april, ’s middags vanaf 17.45 uur wordt het stoelenwoud ingericht onder de bomen van ‘de Boshof’.

zandkoffie

zandkoffie

We hebben nieuw zand in de zandbak. Vanmorgen kwamen een paar stoere kerels met een zandhapper en een paar trekkers op het schoolplein. Ze hebben het uitgespeelde zand tot op de bodem uit de zandbak geschraapt. De kleuters stonden er op enige afstand ademloos en met grote ogen naar te kijken. Ze zagen hoe het zand werd afgevoerd. Ze zagen hoe de mannen naar elkaar keken en grapjes maakten. Ze hoorden opeens het brommende geluid van de kipper die met vers zand aankwam en over onze knikkertegels denderde, een paar tegels uit het lood achterlatend. De kipper braakte het zand over de tegels aan de voet van de zandbak en reed weer weg. Langzaam maar zeker schepte de kraan het nieuwe zand in de zandbak. De kraanmachinist verdeelde vervolgens de korrels gelijkmatig over een groot oppervlak. De kleuters stonden er bij en keken er naar.

De rust keert weer en ik sjok over het plein om te zien hoe groot de schade is. Een kop koffie in de hand, kinderen om me heen, de omgeving in me opnemend. Ik ga op een bankje zitten, drink mijn koffiemok leeg en zet hem naast me neer. Inge, Joep en René komen bij me staan.

René is net naar de kapper geweest, hij heeft een felrode kleur over zijn stiekels gekregen. Zijn heldere koppie straalt.

,,Mooi zand hebben we hè?”, vraagt hij.

,,Ja, lekker.”

,,Lekker?”, vraagt Inge.

Joep loopt glimlachend weg. Hij loopt naar de zandbak en komt terug met een handje vol zand.

Hij kruimelt het zand tussen zijn vingers boven mijn lege koffiekop. Korrels komen op de bodem terecht en hij lacht.

Inge bedenkt zich niet en loopt dezelfde weg. Ook zij komt terug met een handvol zand die op Joeps zand ploft.

René kan niet achterblijven en zijn zand vult mijn mok tot net onder de rand.

René en Inge en Joep kijken glunderend toe.

,,Nou moet je het ook nog opdrinken meester”, zegt René dapper.

De anderen knikken instemmend.

Ik pak het lepeltje en houd die boven de zandkoffie.

Ik begin ronddraaiend te murmelen.

,,Mmm, pff, grr, stststst, groempfh, dronnnnssss.”

Het drietal kijkt van mij naar de koffiekop.

,,Hmmpf, wrssppppoh, grahahadatedi.”

Dan gaat het lepeltje in het zand en schijndrink ik de zandkoffie op.

,,Heerlijk, dank je wel”, zeg ik tegen de koffiekoks.

Lachend lopen ze bij me weg. Ze gaan stralend naar de zandbak om te spelen met de vers gemalen koffie die tot de rand van de zandbak ligt te wachten tot hij opgedronken wordt.