zandkoffie
We hebben nieuw zand in de zandbak. Vanmorgen kwamen een
paar stoere kerels met een zandhapper en een paar trekkers op het schoolplein.
Ze hebben het uitgespeelde zand tot op de bodem uit de zandbak geschraapt. De
kleuters stonden er op enige afstand ademloos en met grote ogen naar te kijken.
Ze zagen hoe het zand werd afgevoerd. Ze zagen hoe de mannen naar elkaar keken
en grapjes maakten. Ze hoorden opeens het brommende geluid van de kipper die
met vers zand aankwam en over onze knikkertegels denderde, een paar tegels uit
het lood achterlatend. De kipper braakte het zand over de tegels aan de voet
van de zandbak en reed weer weg. Langzaam maar zeker schepte de kraan het nieuwe
zand in de zandbak. De kraanmachinist verdeelde vervolgens de korrels
gelijkmatig over een groot oppervlak. De kleuters stonden er bij en keken er
naar.
De rust keert weer en ik sjok over het plein om te zien hoe
groot de schade is. Een kop koffie in de hand, kinderen om me heen, de omgeving
in me opnemend. Ik ga op een bankje zitten, drink mijn koffiemok leeg en zet
hem naast me neer. Inge, Joep en René komen bij me staan.
René is net naar de kapper geweest, hij heeft een felrode kleur
over zijn stiekels gekregen. Zijn heldere koppie straalt.
,,Mooi zand hebben we hè?”, vraagt hij.
,,Ja, lekker.”
,,Lekker?”, vraagt Inge.
Joep loopt glimlachend weg. Hij loopt naar de zandbak en
komt terug met een handje vol zand.
Hij kruimelt het zand tussen zijn vingers boven mijn lege
koffiekop. Korrels komen op de bodem terecht en hij lacht.
Inge bedenkt zich niet en loopt dezelfde weg. Ook zij komt
terug met een handvol zand die op Joeps zand ploft.
René kan niet achterblijven en zijn zand vult mijn mok tot
net onder de rand.
René en Inge en Joep kijken glunderend toe.
,,Nou moet je het ook nog opdrinken meester”, zegt René
dapper.
De anderen knikken instemmend.
Ik pak het lepeltje en houd die boven de zandkoffie.
Ik begin ronddraaiend te murmelen.
,,Mmm, pff, grr, stststst, groempfh, dronnnnssss.”
Het drietal kijkt van mij naar de koffiekop.
,,Hmmpf, wrssppppoh, grahahadatedi.”
Dan gaat het lepeltje in het zand en schijndrink ik de
zandkoffie op.
,,Heerlijk, dank je wel”, zeg ik tegen de koffiekoks.
Lachend lopen ze bij me weg. Ze gaan stralend naar de
zandbak om te spelen met de vers gemalen koffie die tot de rand van de zandbak
ligt te wachten tot hij opgedronken wordt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten