zaterdag 5 oktober 2013

de juiste taal

Anna Kendrick - When I'm Gone

http://www.youtube.com/watch?v=cmSbXsFE3l8 

Bovenstaande song is een hit. Door de tekst?
Nee. Door het 'dansje met de bekers'.
Op veel scholen wordt het 'dansje' nagedaan.
Ik heb er een Nederlandse tekst bij geschreven en wacht nu rustig tot de eerste lipdub een feit is waarbij het dansje wordt gecombineerd met mijn tekst.

De tekst heeft alles te maken met mijn werk:
Ik hou me bezig met communicatie.
Vooral tussen leerkracht en kind.
Ik leer meesters en juffen nog beter te kijken naar de (lichaams)taal van het kind.
Daarbij observeer ik en let niet alleen op gesproken taal maar ook (en juist) op lichaamstaal.
Ik zorg er voor dat een kind uit de stress blijft en de leerkracht aan het eind van de dag meer energie heeft.

Dat is wat ik doe. En ik zie dat het resultaat heeft, veel resultaat!
Dat is ook de reden dat ik deze tekst schreef omdat het bereiken van elk kind lukt door dezelfde taal te spreken als het kind in de klas!

Dit is taal!

ik zeg niet zomaar altijd wat ik denk
toch weet je wel wat ik bedoel
in de lach of traan die ik je laat zien
lees je altijd mijn gevoel

dit is taal                                                                    
dit is taal         
of je nou fluistert, roept of zingt                                  
ieder zingt zijn eigen ding                    
of je slentert, rent of springt                                                   
oh ik spreek mijn eigen wijze taal

dit is taal                                                                    
dit is taal         
of je nou fluistert, roept of zingt                                  
ieder zingt zijn eigen ding                    
of je slentert, rent of springt                                                   
oh ik spreek mijn eigen wijze taal

het maakt niet uit welke taal ik spreek
mijn ogen zeggen wel genoeg
soms wat guitig, soms meer droevig
soms wat soepel dan weer stroevig

mijn ogen zeggen wel genoeg

dit is taal                                                                    
dit is taal         
of je nou fluistert, roept of zingt                                  
ieder zingt zijn eigen ding                    
of je slentert, rent of springt                                                   
oh ik spreek mijn eigen wijze taal

dit is taal                                                                    
dit is taal         
of je nou fluistert, roept of zingt                                  
ieder zingt zijn eigen ding                    
of je slentert, rent of springt                                                   
ik spreek mijn eigen wijze taal



dit is taal                                                                    
dit is taal         
of je nou fluistert, roept of zingt                                  
ieder zingt zijn eigen ding                    
of je slentert, rent of springt                                                   
ik spreek mijn eigen wijze taal



Wanneer je mijn tekst gebruikt dan hoor ik het graag, of zie graag een video!

Jelte

meer info over het communicatiemodel waarmee ik werk:

vrijdag 4 oktober 2013

woenderbaarlijke woorden

Een uitgever die ik ooit een manuscript stuurde vond “het verhaal wel aardig.”
Waar hij niets mee kon was de “grote hoeveelheid niet bestaande woorden”.
Kinderen zouden alleen maar afgeleid worden en “we moesten de kindertjes laten zien hoe de Nederlandse taal er uit hoort te zien.”

Een paar jaar en verschillende afwijzingen verder moet ik hem gelijk geven. De Nederlandse taal moet zuiver en puur blijven.
Geen nieuwerwetsigheden, geen woenderbaarlijke bizoendere woorden inschuiven tussen woorden die allang de status van onsterfelijkheid hebben behaald.
Maar toch hè…  
Soms (zoals nu) doe ik gewoon waar ik zin in heb.
Dan gooi ik wat woorden tussen de regels door die de andere woorden ontregelen.
En zeg nou zelf. Dit stukje is best te volgen toch?

Oh ja, het thema van de kinderboekenweek is “Klaar voor de start!”

In dat kader nog een gedicht dat te maken heeft met het open wereldkampioenschap scheten laten.


wanneer ik, zo zei hij,
voor elke scheet die ik ooit liet
knetterend en ratelend
stiekemend en openlijkend
reutelend en knarsend
bliksemend en donderend
huppelend en flupsend
droger en natter
zwevend en dragend
knoeperend en fluisterend
een euro had gekregen
dan was ik, zo weet ik zeker,
stinkend rijk geworden.