vrijdag 13 september 2013

Maïsoorlog

Maïsoorlog


’Meester, kun je er niets aan doen dan?,’ vroeg Elle Mieke opeens zomaar tussen haar neus en lippen door.
’Hoe zo?,’ vroeg meester terug. ‘Ik moet dus iets aan iets doen, maar waar moet ik misschien iets aan doen dan?’
’Nou, gewoon, aan dat maïsgedoe,’ zei Elle Mieke vaag.
Meester vond zo te zien ook dat Elle Mieke vaag was want hij krulde zijn wenkbrauwen omhoog en gooide zijn handen in de lucht. Het leek of hij het plafond wilde raken door zijn vingers verder en verder uit te strekken.
’Hoe zo? Ik moet wat doen tegen dat maïsgedoe? Welk maïsgedoe bedoel je? Nee, vertel eerst eens wat maïsgedoe precies is.’
’Nou gewoon, dat weet je toch wel, of niet?’ zei Elle Mieke.
Meester keek met nog meer krullende wenkbrauwharen naar Elle Mieke. Hij liet zijn armen zakken en zijn schouders zakten ook een beetje.
’Nee,’ zuchtte hij. ‘Ik weet het gewoon niet, of wel? Vertel!’
’Nou, gewoon. Die jongens schieten met maïskorrels in de pauze.’
’Aha. Nou, daar wordt je verhaal duidelijker van, maar niet heus. Welke jongens schieten in de pauze met maïskorrels. En hoe schieten ze en wat voor problemen heb je er mee?,’ zuchtte meester Korneel.
’Nou, gewoon. Een paar uit onze klas natuurlijk. Ze hebben zo’n buis met aan het uiteinde een ballon en dan trekken ze daaraan en dan schiet er een maïskorrel weg en die raakt je dan als je heel toevallig zo maar een beetje langs en in de weg loopt… dus.’ zei Elle Mieke.
Meester stopte met het krullen van zijn wenkbrauwen maar opende zijn mond van verbazing.
’Ik open mijn mond van verbazing, Elle Mieke. Ik snap er nu echt nog minder van dan toen je zo net begon met je vragen. Wat voor buis hebben die jongens uit onze klas dan? Een rioolbuis of zo?’
Elle Mieke zuchtte en keek hoofdschuddend om zich heen.
’Nee-eeh, meester. Doe niet zo flauw! Zo’n plastic buisje dat ook het water weg laat lopen nadat je de waterkraan van de wasbak dicht hebt gedaan. Zo’n buis dus.’
’Aaah, een afvoerbuis. Zit er ook een kronkelbocht in die buis van die jongens die in de pauze met maïskorrels schieten?’
’Nee-eeh, meester… Je bent flauw. Zo flauw als een aardappel zonder zout,’ zuchtte Elle Mieke.
’Aardappel zonder zout. Ik dacht dat het ging over maïskorrels en nu heb je het opeens over aardappels. Schieten die jongens uit onze klas in de pauze met afvoerbuizen zonder bochten met een ballon op flauwe aardappels zonder zout? Of schieten die jongens uit onze klas in de pauze met afvoerbuizen zonder bochten met flauwe aardappels zonder zout op een ballon? Of knalt een ballon omdat jongens uit onze klas met afvoerbuizen zonder bocht in de pauze er aardappels zonder zout naar toegooien als jij net langsloopt?’
Meesters schouders waren zo ver gezakt dat het leek of hij geen schouders meer had. Zijn wenkbrauwen stonden omhoog en zijn vingers stonden wijd uit. Het was stil in de klas. Iedereen glimlachte een beetje. Vooral de jongens. Iedereen, behalve Elle Mieke. We hoorden de zuchten die ze zuchtte. We zagen haar ogen rollen en haar hoofd schudden.
’Of probeer jij de jongens uit de klas in de pauze in een afvoerbuis zonder bochten te proppen terwijl je smikkelend en smakkelend maïskorrels op peuzelt die je eigenlijk zou moeten eten met aardappels die zo zout zijn dat je er flauw van wordt?’
Meester Korneel keek de klas in alsof hij net een zin had verzonnen die aan alle kanten klopte. Hij keek naar Elle Mieke maar ze keek hoofdschuddend naar haar tafel.
’Of zouden die jongens die zelf zo flauw zijn als aardappels zonder zout, omdat de maïskorrels die ze afschieten met buizen die aangedreven worden door ballonnen, misschien niet doorhebben dat ze andere kinderen, waaronder jij, Elle Mieke, daarmee storen in hun spel tijdens de pauze?’
Elle Mieke deed haar hoofd omhoog en keek een heel klein beetje opgelucht naar meester.
’Of zou het zo zijn dat die flauwe jongens in de pauze wel weten dat ze de maïskorrels die ze uit de maïskolven van boer Roelofs land hebben ge… eh… ge… hmmmm… leend niet zouden moeten gebruiken om dametjes die kletsend en keuvelend over het schoolplein lopen aan te vallen? Zou het zo zijn dat ze weten dat de schietbuizen die ze in elkaar hebben geknutseld eigenlijk niet thuishoren op een schoolplein waar iedereen op een normale schietloze manier met elkaar omgaat?’
Meester keek even rond terwijl zijn hoofd danste.

‘Zou het zo zijn dat die jongens eigenlijk flauwe aardappelen zonder zout zijn als ze wel gewoon doorgaan met hun afvoerbuis met  ballonnen trek wedstrijd pesterijtjes? Zou het zo zijn dat die pauzeschieters wel weten dat het prima is als ze na schooltijd maïsgevechten houden waar toch nooit iemand wordt geraakt omdat hun pietepeuterige afvoerbuisknapper de knepper maïskorrel afvuur machines eigenlijk wat slapjanusachtig in elkaar zitten.’
Meester pauzeerde even. Elle Mieke kwam steeds rechter en rechter op zitten. Ze begon wat te glimmen. De jongens in de klas niet. Wij werden wat kleiner en kleiner en glommen niet meer zo hard als een paar minuten geleden. Meester zei niets tegen ons en toch wisten we dat hij precies wist hoe het in elkaar zat. ‘Zou het kunnen dat er in een niet te ver verleden ook is afgesproken dat alle maïskorrels en maïskolven die we in school zouden aantreffen zachthandig in beslag zouden worden genomen door de maïs-in-beslag-neem-brigade… zou het ook zo kunnen zijn dat er in een niet te ver verleden ook is afgesproken dat de afvoerbuizen die bedoeld zijn om flauwe aardappels zonder zout… nee… hmmm… zoete maïskorrels zonder suiker ook zachthandig in beslag zouden worden genomen door de afvoerbuizen-in-beslag-neem-brigade? Zou het ook niet zo kunnen zijn dat er in een niet te ver verleden is afgesproken dat ballonnen die onderdeel uit zouden kunnen maken van afvoerbuizen die gebruikt worden om maïskorrels mee te verplaatsen ook zachthandig in bezit zouden worden genomen door de ballonnen-in-beslag-neem-brigade? Zou het kunnen, Elle Mieke, dat jij de komende pauze en de daaropvolgende pauzes geen last en plezier meer zult hebben van aardappeljongens met maïsverplaatstoestellen? Zou het daarnaast kunnen dat je ook voor en na schooltijd dezelfde niet last hebt van diezelfde zouteloos flauwe aardappeljongens? Zou dat kunnen?’
Elle Mieke knikte niet. Wij wel. Alle jongens knikten.
’Deze mag je wel hebben, meester,’ zei Henke. ‘Deze is toch wat te pieterpeuterig en slapjanusachtig.’ Hij pakte zijn maïsverplaatser uit zijn vak, stond op en gaf hem meester. Uit zijn broekzak haalde hij een handvol maïskorrels.
Meester glimlachte. Henke ook. Ik ook. Elle Mieke ook. Iedereen glimlachte, vooral toen meester net deed of hij een maïskorrel weg wilde schieten. Hij pakte de maïsverplaatser, trok aan de ballon die aan de achterkant met een dun draadje vast zat en trok aan de ballon. Meester lachte.
’Deed ik vroeger ook’, zei hij. ‘Goed gevoel zeg. Dit is wel een hele goede, Henke. Die ballon kun je wel ver naar achter trekken zeg. Hiermee kun je een maïskorrel wel heeeel ver krij…’
Meesters zin werd onderbroken door een zwiepgeluid, een klap en een schreeuw. Het zwiepgeluid was van de maïsverplaatser die losschoot uit de hand van meester Korneel. De klap was het geluid dat we hoorden toen de maïsverplaatser tegen de andere hand van meester kwam en de schreeuw was de schreeuw van pijn die meester schreeuwde toen hij doorhad dat het gigapijn deed.
’Heb ik weer’, mompelde meester met een van pijn vertrokken gezicht.
’Onder de kraan houden je hand, meester,’ zei Elle Mieke. ‘Dan hou je de zwelling tegen.’
’En vanavond flauwe aardappels met zonder zout en maïs eten, meester,’zei Henke. Daar word je sterk van. Dan voel je het niet zo lang.’
Meester grimaste en liet ons naar buiten gaan om pauze te houden. Ik treuzelde wat en zag dat meester zelf eerst naar de vensterbank liep om de afvoerbuis met de ballon bij zijn verzameling bijzondere spullen neer te zetten. Daarna liep hij naar de kraan, zette de kraan open en liet zuchtend koud water over zijn pijnlijke hand stromen. Hij knipoogde toen ik langs hem liep. Ik knipoogde terug.


Bovenstaande verhaal mag je gebruiken in je klas, om voor te lezen aan je kind(eren) of om zelf te lezen.

Meester Korneel heeft zijn eigen magazine, een bizoendere (zo bijzonder dat je het zou willen kussen) uitgave. Wil je in het bezit komen of meer willen weten over meester Korneel, mail me dan even: ziener@online.nl 
Speciaal voor de kinderboekenweek 2013 heb ik 7 verhalen geselecteerd. Bovenstaande is de derde van 7.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten