zondag 13 november 2011

Ties en de vliegetende plant

Ik las net het boekje 'Robin op school', van Sjoerd Kuyper. Glimlachend.
Ik las het, omdat het zo'n middag is. Een middag om de krant te lezen en met lego te spelen. Of om naar een vliegetende plant te kijken met zoonlief.
Zo'n middag om binnen te zitten en te luisteren naar woorden die binnenrollen.
Zo'n middag dus, waarbij het heel gewoon is om er even een stukje over te schrijven, een lief zondagmiddagstukje.

Ties kijkt naar een plantje dat op tafel staat.
‘Het is een vliegetende plant’, zegt papa.
‘Mooi’, zegt Ties.
Hij kijkt met een scheef hoofd naar de plant.
‘Eet hij echt vliegen?’, vraagt Ties dan.
‘Wat zeg je?’, mompelt papa.
‘Eet de vlieg echt planten. Gggh, nee. Ik bedoel. Eet de plant echt vliegjes?’
‘Ja.’
‘Vinden die vliegen dat niet erg dan?’, vraagt Ties.
‘Nou, nee. Die vinden het wel leuk als ze de plant kunnen helpen om te groeien.’
‘Oh’, zegt Ties. ‘Zal ik mijn vingers er eens tussen houden?’
‘Echt?’, vraagt papa. Hij vouwt zijn krant dubbel en legt hem weg.
‘Nee, niet echt. Nep. Kijk. Zo.’
Ties steekt zijn vinger uit naar de vliegetende plant. Hij stopt, vlak voor hij bij de blaadjes is.
‘Boe’, roept papa.
Ties schrikt. Hij springt omhoog en trekt zijn vinger terug.
‘Je liet me schrikken’, lacht Ties.
 ‘Echt?’, vraagt papa.
‘Nee, niet echt hoor. Het was maar een beetje. ‘
‘Mooi zo’, zegt papa.
‘Kijk. Zo’n klein beetje ben ik geschrokken’, zegt Ties. Hij strekt zijn armen uit.
‘Gelukkig. Dat is niet zo veel’, zegt papa.
‘Boe’, roept Ties opeens.
Papa’s ogen gaan wijd open staan.
‘Schrok je?’, vraagt Ties.
‘Ja. Nou ja. Een klein beetje. Zoveel’, zegt papa. Hij strekt zijn armen uit, net als Ties deed.
‘Dan ben jij meer geschrokken. Jouw armen zijn langer. Jij hebt dus gewonnen’, zegt Ties.
‘Of jij hebt gewonnen’, zegt papa. ‘Want jij hebt mij meer laten schrikken dan ik jou.’
Daar moeten ze allebei over nadenken. Papa pakt de krant weer. Hij vouwt hem open en begint te lezen. Ties kijkt weer naar de vliegetende plant. Het is weer net zo stil als voor het schrikken.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten