SOKKELS!

’Ik ga je helpen met die sommen, Janka’, zegt meester Korneel.
’Dat is goed’, fluistert Janka.

’Zo te zien komen die keersommen je keel uit’, zegt meester.
Janka veegt met een mouw tranen van haar gezicht.
’Zevenhonderdzesentwintig’, zegt meester.
Janka kijkt hem verbaasd aan.
’Dat is het antwoord op die som’, zegt hij. Honderdeenentwintig keer 6 is zevenhonderdzesentwintig. Schrijf het antwoord maar op.’
Janka glimlacht.
’Je zegt het voor.’
Meester haalt zijn schouders op.
’Ik weet even geen andere manier om je te helpen.’
Meester Korneel gaat op een kruk zitten, naast de tafel van Janke.
Dan sluit hij Jankes schrift en tokkelt op haar tafel.
’Je hebt je laarzen nog aan’, lacht hij.
Janka knikt terwijl ze de laatste tranen droogt.
’Tussen de middag heb ik slootje gesprongen’, zucht ze. ‘Terwijl ik met mijn moeder de afspraak had gemaakt om dat nooit meer te doen.’
‘Heb je ruzie gehad?’, vraagt meester.
‘Beetje’, antwoordt Janka.
’Vanwege de kletspoten zeker?’, vraagt meester.
’Kletspoten, wat zijn dat?’
‘Dat zijn kletsnatte voeten. Die krijg je wanneer je tenen de bodem van de sloot raken.’
’Dan had ik kletspoten’, zucht Janka. ‘Ik had er zelfs twee. Ik doe het heus niet expres maar het gebeurt gewoon. Ik probeerde echt om óver de sloot te springen.’
’Dat is dus niet gelukt. Vandaar dat je moeder mopperde’, zegt meester.
Janka knikt.
Meester Korneel tikt samen met Janka een ritme op haar tafel.
’En alle sokken zaten in de wasmand’, vult Janka aan.
’Dus je heb blote voeten in je laarzen’, zegt meester lachend.
Hij stopt met tokkelen en kijkt in Janka’s ogen.
Janka knikt.
’Dat ken ik’, zegt meester. Dat voelt alsof je voeten in een oven zitten. Dat voelt een beetje vochtig en zacht en soepel. Maar het is vooral warm waardoor je zo’n rimpelhuidje krijgt. Klopt dat een beetje?’
Janka knikt.
’Dus meid. Je hebt geen sokken aan.’
Meester Korneel wrijft over zijn kin. Dan gaat hij staan en loopt door het lokaal naar het magazijn. Onderweg doet hij zijn schoenen én zijn sokken uit.
De kinderen leggen hun pennen neer omdat ze voelen dat er wat bizoenders gebeurt. Vanuit het berghok komen vage geluiden. Net of er wat omvalt.
‘Tjonge, waar liggen die dingen nou?’, zegt meester.
’Hebbes.’
Direct daarna gaat de deur open en kijkt iedereen verbaasd naar meester Korneel.
’Wat heb jij nou aan?’, schreeuwt Charlie.
’Hoezo?’, vraagt meester vrolijk.
’Je voeten… en je handen… je hebt toch niet… Je hebt de sokpoppen terug gevonden.’
’Dat klopt’, lacht meester. ‘Ik heb de sokpoppen terug gevonden waarvan we dachten dat ze weggegooid waren.’
‘Dat dacht jij, meester’, zegt Marieke. ‘Wij wisten heus wel dat jij ze te goed had opgeborgen.’

Meester lacht.
’Klopt. Maar nu ben ik blij dat ik ze terug heb gevonden.’
Meester Korneel heeft een sokpop om elk van zijn voeten gedaan. En sokpoppen om zijn handen.

‘Lekker warm’, zegt hij.
’Lekker bizar ook’, zucht Humphrey.
’Maar wel hip’, grinnikt Elle Mieke.
’Zo modern heb je er nog uit gezien, meester’, zegt Okki.
De sokpop aan de rechtervoet heeft gele en groene strepen. Twee gigantische knopen kijken als zwarte ogen het lokaal in en slierten wol zwaaien bij elke pas heen en weer.
De andere sokpop is grijs. Uit de bek slingert een slangentong en twee ezelsoren dansen mee als meester door het lokaal loopt.
’Dit is warm zeg’, moppert meester terwijl hij op zijn stoel gaat zitten.
’Is er iemand die dit ook wil?’, vraagt hij. ‘Het helpt ook tegen rimpelige laarsvoeten.’
Iedereen kijkt naar Janka. Die lacht en doet haar laarzen uit.
’Kom maar op, meester’, roept ze. Daarna loopt ze naar voren. Meester haalt een sokpop van zijn rechterhand en geeft hem aan Janka.
Het is een rode, met paarse stippen. En een wijd open staande bek met daarin drie tanden. Ze wurmt haar rechtervoet er in.
Daarna krijgt Janka een veel te grote blauwe voetbalsok met gaten. Twee rode knopen laten de sokpop gevaarlijk scheel kijken.
Janka doet deze ook aan en trekt de sokpoppen recht. Daarna gooit ze een been in de lucht.
Iedereen juicht en applaudisseert. Janke buigt.
’Heb je nog meer van die dingen, meester?’, vraagt Charlie.
Henke staat meteen op en loopt naar de berging. Even later komt hij met een grote doos het lokaal in.
’Ik heb een hele verzameling gevonden. Zeker ook nog de sokpoppen van alle kinderen die je de vorige jaren in je klas had, meester?’, vraagt Henke.
’Hmm… ja, daar kon je wel eens gelijk in hebben’, mompelt meester.
Henke kiepert de doos om. Iedereen staat op en komt er omheen staan. Vervolgens zoekt iedereen twee sokpoppen uit. Schoenen en sokken gaan uit waarna de sokpoppen aan gaan.
’Mooi zeg’, zegt meester Korneel bewonderend.
’Dat heb je weer mooi bedacht, meester’, zegt Elle Mieke.
Meester glundert. Hij blijft glimlachen als iedereen gaat zitten om het rekenen af te maken. Meester heeft zelfs pret als mevrouw Krankheimer het lokaal binnen komt en hoofdschuddend om zich heen kijkt.
’Wat een sokkels zijn jullie toch’, moppert ze. Dan begint ze te gniffelen.
’Als jullie je schoenen uitlaten blijft mijn vloer wel schoon. Doe jullie dit morgen weer?’, vraagt ze.
Meester knikt.
’Morgen weer. Dan is het de eerste officiële sokpoppensokkendag.’
Iedereen juicht om het idee. En meester? Hij juicht mee.

De afgelopen jaren schreef ik meer dan 80 verhalen over (de klas van) meester Korneel.

Het schooljaar is begonnen en ik mer aan onze zoon (groep 3) dat dat weer spannend en bizoender (zo bijzonder dat je t wil kussen) is.

Ik wens iedereen een fijn schooljaar en ik denk er over om meer meesters Korneel te plaatsen!

Jelte