dinsdag 10 januari 2012

Eigenwijze schrijfnerd is er klaar mee/ voor.


Eigenwijze schrijfnerd is er klaar mee/voor.

Ronald Giphart besteedde er vanmorgen, in de Volkskrant, nog maar eens wat woorden aan.
‘Schrijver’ heet de column. Zeer lezenswaardig, vooral voor een nerd zoals ik.
Schrijfnerd, wel te verstaan:  'Zij die schrijven in de bijna aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid dat hun schrijfsels niet veel verder komen dan een handjevol bekenden…' 
Meneer Giphart bracht naar voren hoe moeilijk het is om je boek uitgegeven te krijgen.
Dus…
Zit ik hier met mijn goede verstand.
Net een verse novel geschreven. Een boek in de vorm van een poëtisch verhaal. Of een poëtisch verhaal. Of een verhaal met ultra korte zinnen. Een literaarheidje, zogezegd, niet passend in een bestaand, lees ‘door het grote publiek aanvaard genre.’

En toch:
‘Waar je als lezer bij een gewoon verhaal nog wel eens aan de oppervlakte kunt blijven zit je hier iemand meteen onder z'n huid. (aldus de geweldige reactie van Iris Boter op een bladzijde uit mijn verse novel, te lezen bij mijn vorige blog http://leesrijk.blogspot.com/2012/01/verse-novel-onleesbaar.html )

Meelezers vinden het wel wat hebben, deze (mijn) vorm van schrijven. Ze zijn verrast door de directheid, het uitgeklede verhaal, de intense manier om meegezogen te worden in een verhaal.
Grappig, de reacties. Zeker omdat er bijna geen verse novels worden uitgebracht. Er is ‘geen markt’ voor.
Maar dat was er in het begin ook niet voor paprika, de schilderijen van Rembrandt en discobowlen (om maar wat te noemen).

Geen markt. Met dat in het achterhoofd ga ik vechten tegen de bierkaai.
Dat is wat deze schrijfnerd gaat doen.
U bent getuige van het begin.
Doel: een groot publiek interesseren voor het fenomeen ‘verse novel’.
Specifiek: voor mijn verse novels ;)

U hoort van me.

Jelte

ps. nog een bladzijde uit mijn versenovel:

Ik proef bramensap
op mijn lippen.
Zacht deuken ze in.
Ik wil mijn tong
over mijn lippen laten gaan
maar het lukt niet.
Alsof mijn mond niet open kan.
Toch voelen mijn lippen
de druk van bramensap.
Ik weet het
door de geur
die bij me binnenkomt.
Keef sluit mijn ogen
met zijn zachte handen
Mijn lippen zijn op slot.
Ik wil ruiken en voelen.
Niet proeven.
Ik weet wel hoe het smaakt.
De geur is genoeg
en het zeker weten
dat een paar druppels
de groeven van mijn lippen vullen.
Keef schrijft met zijn vinger
wat woorden op mijn wang.
Ik moet mijn best doen
om te voelen
wat zijn bewegingen willen zeggen.
Zijn handschrift is onduidelijk
of ik ken het nog steeds niet goed genoeg.
Ik hoor hem lachen
weet daardoor niet
waar hij was gebleven.
‘Nog een keer’
wil ik fluisteren
maar hij zet een punt
onder een vraagteken.
Ik weet niet
of ik moet knikken
of mijn hoofd moet schudden
als antwoord op de vraag
waarvan ik niet weet
welke woorden er in opgesloten zitten.


4 opmerkingen:

  1. Smaakvolle klanken....
    Ik proef mee..

    Gretha Donkerbroek

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Go! Mijn zegen heb je:-)

    Misschien moet je niet uitgaan van waar de wereld om vraagt. Maar van wat jij te zeggen hebt.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Als je "verse novel". Googelt, kom je meteen op jouw weblog. Dat is natuurlijk al een prachtig begin!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. @ Iris
    Goed begin... meer dan het halve werk. Morgen verder!

    BeantwoordenVerwijderen